Ode aan de zomer

We kunnen nachten lang genieten met rode wijn en wodka lime. Met jou kan ik wakker worden, besluiten dat ik naar de andere kant van het land wil, opstaan, en naar de andere kant van het land gaan. We kunnen een ticket boeken en gewoon voor een paar weken verdwijnen en de wereld ontdekken. Of we doen dagen lang niets. Lekker boeken lezen en muziekjes luisteren. Want ja, we hebben alle tijd. Flirten met alles wat voorbij komt, korte jurkjes, bruine benen. Samen dagen lang op het terras. Of met een biertje in de tuin. Ja, dat heerlijke, zorgeloze bestaan dat wij samen kunnen hebben.

'Ik wil het noooooooit doen zoals mijn ouders het deden, en zeker niet zoals mijn broer.' En vervolgens treed je precies in hun voetsporen. Je verliest je kinderen, pap. Met dat bizarre gedrag van jou. Doe eens normaal, alsjeblieft.

Ik heb mezelf beloofd niet meer voor andere te leven. Mezelf, -en mijn psycholoog- belooft dat ik de mensen waar ik niets aan heb uit mijn leven ga verwijderen. Ik vind dat echt enorm moeilijk, maar écht moeilijk. Want het gaat zo tegen mijn eigen principes in. Toch voel ik me er beter door, gelukkiger.

Ik vertelde je dit, ik vertelde je dat ik jou wel vertrouwde en wilde koesteren, je bij me wilde houden. Dat ik dacht dat ik jou misschien maar eens wat meer over mij moest gaan vertellen, na 1,5 jaar, over wie ik ben en waarom ik ben geworden als nu. Dus dat deed ik. Omdat ik dacht dat jij er voor mij wilde zijn, nadat ik er 1,5 jaar voor jou was omdat jij het toen moeilijk had. Maar nu zie ik in dat jij er misschien wel helemaal niet voor mij wilt zijn, eigenlijk.

Je noemt mij je 'beste vriendin', waarmee je ook seks hebt dan. Vrienden zijn werkt toch twee kanten op? Zeker als je ook seks hebt. Dat dacht ik althans altijd.

Jij hebt een heel mooie plekje in mijn hart gekregen lieverd. Midden in mijn hart, heel mooi. Maar ik ben bang dat er geen plek meer voor je is, je neemt teveel plaats in. Teveel plaatst zodat er niets meer voor mezelf overblijft. Ik ga je wel missen hoor, echt waar. Maar ik moet meer aan mezelf denken en jij misschien wat minder. Misschien dat je er dan weer bij past, ooit, een keer.

"Omdat jij het type bent die het belangrijk vindt, misschien nog wel belangrijker, om zelf de perfecte partner te zijn in plaats van het te eisen. En ik weet zeker dat de juiste persoon daarvoor dat zal zien."

Eerlijk, zulke lieve woorden.

Mijn ogen proberen de jouwe te vinden maar je mijd mijn blik. Het is al minuten lang doodstil en ik merk dat ik een beetje kwaad word. Tranen rollen over mijn wangen maar jij blijft zwijgen. Dan kijk je me aan, 'sorry meisje.' Je staat op en zonder om te kijken doe je de deur achter je dicht. Verslagen blijf ik achter. Denk dat het hiermee gedaan is, schatje.

We were facing the sun, waiting for these things to come.

We're smiling high, watching the good things passing by.

Pretend to be feeling fine, but inside we're crying sometimes,

it ain't what it seems; nothing but a dream.

And the faces get void and the lights are getting thin,

and the roads become uneven, so we don't know where we've been.

And those who doubt us, will soon believe,

we are never supposed to win, or even to achieve.

Fritz Kalkbrenner - Facing The Sun

Ik geloof dat ik je mis.

Er zijn weinig mensen bij wie ik me zo goed voelde als bij jou. En ik wéét dat jij hetzelfde over mij denkt. Je hebt maar één slechte eigenschap en dat is dat je laf bent. Te laf om te kiezen voor mij.

Hoe ik altijd wilde dat je me vaker belde, zag en liet weten dat je me mooi vind. Hoe ik intens gelukkig kon worden als ik wist dat ik je de volgende dag zou kunnen kussen.

Hoe ik vorige week zó enorm genoot van jou. Hoe we stoeiend, zwetend, seksend op bed belandde, om vervolgens samen in slaap te vallen. Jij dicht tegen me aan. - Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan, ik wilde niet anders dan genieten van jou.

Maar eerlijk is eerlijk, het verveelt me een beetje. Je doet zo lief en fijn tegen me en ik vind het saai. Het is niet spannend meer om iets van je te horen en het idee dat ik je morgen misschien wel weer zie komt weinig terug in mijn gedachtengang. Ik weet niet of ik je zo nog wel wil eigenlijk. Misschien horen wij gewoon niet samen.