Godver de godver de godver! Ik heb je gewoon helemaal niet gemist sinds die date, hooguit me afgevraagd waarom je niets liet horen. Maar kanker wat voel ik me nu kut. Ik weiger een traan om jou te laten maar het komt dicht in de buurt. Dan spreek ik je weer en ik hoopte zo dat het zou opluchten, dat ik al m'n frustraties eruit kon gooien en jou eens lekker in de war kon maken, maar ik kan het niet. Ben bang dingen te zeggen die jou pijn doen en wil het tussen ons niet verpesten. Maar wat nu je bedoeling is..? Verdomme ik ben zo in de war nu weer. Ik ben eigenlijk zo klaar met jou maar kan je gewoon niet helemaal los laten, vind het gewoon zonde. Ik wil je nu gewoon weer zien en ik wil bij je zijn en ik wil horen dat je van me houd. Kankerzooi.