Oké, telefoongesprek was niet de opluchting die ik hoopte dat het geven zou. Ik weet niet lief, als jij die twee en een halve week niet aan me gedacht heb weet ik niet waarvoor ik nog zou proberen contact met je te houden. En ik snap dat het lijkt alsof ik jou de schuld geef van alles maar dat komt omdat ik altijd wel wilde maar jij niet. En ik weet niet, maar na hoeveel jij voor mij betekende en na de manier waarop ik van jou gehouden heb kan ik niet meer 'gewoon' met je scharrelen. Je weet dat ik ook geen relatie oid hoef maar echt elkaar 1x in de drie maanden zien, een biertje te drinken dat sowieso uitloopt op meer, om vervolgens weer drie maanden radiostilte te hebben kan ik niet met jou. Ik ben geen prinsesje, ik hoef je niet elke week te zien en elke dag te spreken, maar van jou wil ik merken dat je ook van mij houd of me in ieder geval graag ziet en ik denk niet dat die er nog inzit. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb echt niet op je zitten wachten en een aantal weken een prima tijd gehad met iemand anders. Sterker nog; toen wist ik weer even hoe het was als iemand je echt leuk vind. Maar met die gast was het toch anders dan met jou, misschien omdat het bij jou gewoon langer duurde, misschien omdat ik van jou wel echt ben gaan houden op één of andere manier. Vind het verschrikkelijk het toe te moeten geven maar jij bent toch m'n eerste in praktisch alles geweest en ik heb me een hele poos echt goed gevoeld door jou. Het liefste zou ik dat ook gewoon weer terug willen, gewoon lekker bellen als ik je wat wilde vertellen en andersom. Maar zoals jij je bezwaard voelt een smsje te openen voel ik me bezwaard er eentje te sturen omdat ik het gevoel heb je alleen maar lastig te vallen ermee. Terwijl ik me het 'beloof me alsjeblieft dat wanneer je ook maar de neiging hebt me te smsen je het dan ook doet'-smsje van jou me nog goed kan herinneren. Het voelt toch alsof je alleen maar 'het goed wilde maken' omdat het voor jou misschien ook gek is me niet meer te spreken, maar niet omdat je me echt mist of me echt graag wilt zien. De manier waarop jij mij wilt zien en wilt spreken lijkt meer voort te komen uit gewoonte dan uit mij daadwerkelijk willen zien omdat je het leuk vind met mij. Ja najah, misschien mis ik dat vertrouwde gewoon ook wel. Ik weet het ook niet. Hoop in ieder geval dat je wel snel tijd hebt voor een biertje want ik vind het wel weer tijd worden. :)