'Ik zeg niet dat je niet aan een relatie moet beginnen omdat je jong bent, maar er zijn nuttigere dingen om je druk over te maken. Uiteraard, als je iemand vind en diegene is het gewoon.. By all means, grijp die kans. Maar anders zou ik me er niet druk over maken en het moet zeker geen eerste prioriteit zijn.'

Wijze woorden van een goede vriend. Maar gelukkig weet ik heel goed dat als er iemand is die zich heel bewust is van het feit dat deze leeftijd, deze periode in mijn leven, hét ultieme moment is om alles te doen en laten wat later niet meer kan, ik het wel ben. Ook al voel ik me de laatste tijd zo verdomd rot en zou een aai over mijn bol verschrikkelijk opluchten, dat waar ik het meeste naar verlang is avontuur.

Ik denk zo veel aan je nu. Dat terwijl ik eigenlijk al meer dan genoeg aan mijn hoofd heb. Bel me alsjeblieft gewoon als het niet goed gaat, dan kom ik naar je toe. Mag je tegen me schreeuwen, met me huilen of helemaal niets zeggen en dan kriebel ik je gewoon door je haren. Want je kan wel heel stoer roepen dat je maar blij bent dat het jou allemaal overkomt, omdat jij het aankan, maar jij en ik weten allebei dat het niet goed is hoe jij er mee omgaat.

Jij en ik gaan allebei niet goed met verdriet om.

Hij zuchtte diep, heel diep. 'Wat is er lieverd, ben je niet tevreden?', vroeg ik hem terwijl ik z'n hals kuste. 'Jawel, wel tevreden..', fluisterde hij, 'maar de situatie is gewoon zo rot.' Ik legde m'n hoofd op zijn borst en antwoordde dat hij gelijk had. Ik kon het ook niet ontkennen, hoe graag ik dat ook had gewild. Gevoelens van schuld en schaamte wisselde onsamenhangend met het euforische gevoel van verliefdheid en geluk. Ik was zo graag met hem, maar wat wij hadden gedaan die nacht had niet mogen gebeuren.. Hij wist het ook, heeft het altijd geweten en toch hebben we het gedaan.

Lekker wezen snacken met een snoepje vandaag.

De liefde maakt me eenzaam.

Hij zuchtte diep, heel diep. 'Wat is er lieverd, ben je niet tevreden?', vroeg ik hem terwijl ik z'n hals kuste. 'Jawel, wel tevreden..', fluisterde hij, 'maar de situatie is gewoon zo rot.' Ik legde m'n hoofd op zijn borst en antwoordde dat hij gelijk had. Ik kon het ook niet ontkennen, hoe graag ik dat ook had gewild. Gevoelens van schuld en schaamte wisselde onsamenhangend met het euforische gevoel van verliefdheid en geluk. Ik was zo graag met hem, maar wat wij hadden gedaan die nacht had niet mogen gebeuren.. Hij wist het ook, heeft het altijd geweten en toch hebben we het gedaan. Vraag me zo af hoe het verder gaat nu.

Ik heb gister seks gehad met een jongen met een vriendin. Maar ik was met hem voordat hij voor haar ging en hij twijfelt nu al een tijdje of hij wel de goede keuze heeft gemaakt.

Ze is echt niet goed voor hem ze doet alsof hij niet bestaat terwijl hij echt abnormaal sexy is en verschrikkelijk lief.. Dus zo praat ik het goed voor mezelf maar ik merk dat ik me best wel schuldig voel terwijl ik haar helemaal niet ken.

"Well because.. something tells me it should have been you.."

Dan moet je nu niet zo laf afwachten, maar het uitmaken en het met mij proberen. :D

tonight the world is mine.

Ik heb een nieuwe liefde, hij heet Fritz Kalkbrenner.

Jongen jongen jongen wat gingen wij hard gister!!

Ik geef zoveel meer om jou dan jij denkt.

my tea's gone cold i wonder why i

got out of bed at all

morning rain drops on my window

and i can't see at all

and even if i could it'd all be grey

but your picture's on my wall

it reminds me that it's not so bad

not so bad.

En daar zijn ze weer, die beloftes. Stil nou lieverd, je hoeft ze niet te maken.

Ik blijf bij je, hoe dan ook. Niet voor altijd maar wel voor eeuwig. Jij bent hoe je bent en ik weet daar nu mee te leven. Stil nou maar, je hoeft niet te veranderen. Het is goed zo.

Meisjes plagen, kusjes vragen.

Maar dan opeens een echte man. Jouw tanden in m'n vlees, je handen stevig om mijn huid. Zachtjes Spaanse woorden waarvan ik de betekenis niet weet.. Je wist me te bespelen alsof je me al jaren kent.

Je leeft in een soort van fantasiewereld. Dat weet ik ook wel.. Ik weet wel dat je tegen iedereen zegt dat het goed met je gaat, dat je blij bent, gelukkig, gezond.. Ik weet wel dat je je beter voordoet dan je eigenlijk bent. Ik weet wel dat er misschien maar 3 mensen zijn die alles over je weten. Ja, dat weet ik ook wel. Ik weet ook dat je zelf nog wel het hardste wilt geloven dat jouw kleine leugentjes waarheid zijn. Dat je blij zou zijn, gelukkig, gezond. En daarom.. Tjah.. Je eigen woorden maar? 'Misschien dat ik je daarom soms een beetje ontwijk.. Omdat jij echt altijd alles van mij weet..'

Het is goed lieverd.

Oké, ik heb wel zin om weer lekker tegen je aan te liggen. Maar niemand zeggen hoor.. Sssshttt...

Zoveel woorden gezegd, zoveel daden gedaan.

EINDE

Ze stond alleen, haar voeten in het zand begraven, het water tot haar enkels. Ze vroeg zich af waar het allemaal fout was gegaan. De wind blies haar haren in de war en ze bibberde even, haar hoofd overdacht de zomer en de avonturen die ze had beleefd. Zo stond ze even, in gedachten weggezonken. Tot ze twee armen om haar heen voelde, ze draaide zich om, kuste zijn zachte lippen, glimlachte en kuste hem opnieuw. Hij streek haar haren achter haar oor en trok haar mee terug het strand op. Ze genoot van de warmte van het kampvuur en legde haar hoofd op zijn schouder. De laatste akkoorden werden aan geslagen en het hysterische gelach en de flirterige klanken van het gitaarspel doofde langzaam tot een oorverdovende stilte. Ze wisten het allemaal; de zomer was vertrokken, niemand zei een woord.

what happened to the fun we used to make kids? we're growing into grown ups.

Woorden misplaatst. Jij - ik. :(

Aaaahaha, shit! Ik ben echt heel bang dat ik per ongeluk verkeerde opmerkingen heb gemaakt waar je chick naast stond.. Oh oh! Ik weet het niet en moet er stiekem wel om lachen. Als ze het wel was had ze zich best wel even mogen voorstellen, ik kan het toch niet helpen dat ik je relatie uitlachte waar je vriendinnetje wellicht naast stond.. God oh god, haha!

Oké, telefoongesprek was niet de opluchting die ik hoopte dat het geven zou. Ik weet niet lief, als jij die twee en een halve week niet aan me gedacht heb weet ik niet waarvoor ik nog zou proberen contact met je te houden. En ik snap dat het lijkt alsof ik jou de schuld geef van alles maar dat komt omdat ik altijd wel wilde maar jij niet. En ik weet niet, maar na hoeveel jij voor mij betekende en na de manier waarop ik van jou gehouden heb kan ik niet meer 'gewoon' met je scharrelen. Je weet dat ik ook geen relatie oid hoef maar echt elkaar 1x in de drie maanden zien, een biertje te drinken dat sowieso uitloopt op meer, om vervolgens weer drie maanden radiostilte te hebben kan ik niet met jou. Ik ben geen prinsesje, ik hoef je niet elke week te zien en elke dag te spreken, maar van jou wil ik merken dat je ook van mij houd of me in ieder geval graag ziet en ik denk niet dat die er nog inzit. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb echt niet op je zitten wachten en een aantal weken een prima tijd gehad met iemand anders. Sterker nog; toen wist ik weer even hoe het was als iemand je echt leuk vind. Maar met die gast was het toch anders dan met jou, misschien omdat het bij jou gewoon langer duurde, misschien omdat ik van jou wel echt ben gaan houden op één of andere manier. Vind het verschrikkelijk het toe te moeten geven maar jij bent toch m'n eerste in praktisch alles geweest en ik heb me een hele poos echt goed gevoeld door jou. Het liefste zou ik dat ook gewoon weer terug willen, gewoon lekker bellen als ik je wat wilde vertellen en andersom. Maar zoals jij je bezwaard voelt een smsje te openen voel ik me bezwaard er eentje te sturen omdat ik het gevoel heb je alleen maar lastig te vallen ermee. Terwijl ik me het 'beloof me alsjeblieft dat wanneer je ook maar de neiging hebt me te smsen je het dan ook doet'-smsje van jou me nog goed kan herinneren. Het voelt toch alsof je alleen maar 'het goed wilde maken' omdat het voor jou misschien ook gek is me niet meer te spreken, maar niet omdat je me echt mist of me echt graag wilt zien. De manier waarop jij mij wilt zien en wilt spreken lijkt meer voort te komen uit gewoonte dan uit mij daadwerkelijk willen zien omdat je het leuk vind met mij. Ja najah, misschien mis ik dat vertrouwde gewoon ook wel. Ik weet het ook niet. Hoop in ieder geval dat je wel snel tijd hebt voor een biertje want ik vind het wel weer tijd worden. :)

Godver de godver de godver! Ik heb je gewoon helemaal niet gemist sinds die date, hooguit me afgevraagd waarom je niets liet horen. Maar kanker wat voel ik me nu kut. Ik weiger een traan om jou te laten maar het komt dicht in de buurt. Dan spreek ik je weer en ik hoopte zo dat het zou opluchten, dat ik al m'n frustraties eruit kon gooien en jou eens lekker in de war kon maken, maar ik kan het niet. Ben bang dingen te zeggen die jou pijn doen en wil het tussen ons niet verpesten. Maar wat nu je bedoeling is..? Verdomme ik ben zo in de war nu weer. Ik ben eigenlijk zo klaar met jou maar kan je gewoon niet helemaal los laten, vind het gewoon zonde. Ik wil je nu gewoon weer zien en ik wil bij je zijn en ik wil horen dat je van me houd. Kankerzooi.

En dan droom ik vannacht zo verschrikkelijk goed over ons, dat ik haast niet meer boos op je durf te worden vanmiddag; bang dat ik me vergis. Maar het is niet zo, je moet geen spelletjes met me spelen. Dus als ik je vanmiddag eindelijk eens even aan de telefoon heb voor langer dan 3 minuten, dan zul je het weten ook. Ik ben er klaar mee, 'lief'. Je ne t'aime plus.

Ik heb zo'n zin om kwaad op je te worden; echt woest. Zin om jou en al je acties hardop uit te lachen en je te vertellen dat ik seks met een neger heb gehad en dat het veel lekkerder was dan met jou.

- Maar dan moet je wel je telefoon opnemen..

Waar doe ik het eigenlijk voor?

Je bent geen tijjjjjjjjger, maar een bitch zonder pik.

Ha-ha, ja je bent een lafaard.

Zo heerlijklekker jou eventjes te spreken; horen dat het best oké gaat met je. Drie minuutjes is weinig though, en ik wil je dit weekend gewoon zien want volgend weekend heb ik al een feestje gepland en dat ga ik niet voor je afzeggen. Plus dat je moet weten dat ik niet op je ga wachten dus dat je beter maar een beetje je best gaat doen. Zal ik je anders helpen verhuizen dit weekend?

'Maar, denk je dat je me misschien nog een kans zou willen geven..?', het klonk zo goed. Dacht dat je eindelijk voor me ging. En nu weet ik niet of je niets laat horen omdat je ziek bent of omdat je me niet wilt. Laat me niet zo twijfelen, ik ben daar klaar mee.

Je hoeft trouwens niet te denken dat ik op je wacht; mijn weekenden zijn top.

Tyfus doe niet zo facking eng en zeg gewoon dat alles goed met je is ipv dingen als 'misschien moeten we dit niet over de sms bespreken...' Ik wil gewoon horen dat je gezond bent. Kutkutkut

Schatje, als ik je een kans geef moet je 'm wel grijpen. Zet jezelf eens over die trots heen en wees niet zo verschrikkelijk koppig.

Het maakt mij niet uit hoor. Zolang je maar geen huismus word. Dus jij bent écht verliefd? Vind het leuk hoor, dat je nu officieel een vriendinnetje hebt. Maareuh.. Je had gister seks met mij remember? En vandaag is het aan met haar? En je bent echt verliefd? Tuurlijk. ;)

'T is druk in mijn hoofd. Héél mooi, want ik vertrouw de stilte niet.

Hoe kan het toch dat mijn hoofd gesprekken voert met jou, complete zinnen vormt en precies weet wat ik je wil laten weten. Maar dat er niets over mijn lippen komt, waardoor jij me hulpeloos aankijkt omdat je niet meer weet wat te doen of zeggen.. Het spijt me, ik kan het niet.

Eeeeeeeeeennnnn, weg ben je. Hop met haar d'r vandoor en het is beter om mij niet te zien want 'het zou niet echt eerlijk zijn tegen over haar gezien wat er allemaal tussen mij en jou gebeurd is, snappie?'

Ja. Tuurlijk snap ik dat maar ik vind het wel stom.

Daar stond ze dan. Nog geen jaar geleden was ze vertrokken van huis om dat te vinden waar ze haar hele leven al naar opzoek was. Parijs was de plek waar ze kennis zou mogen maken met de liefde. Althans, het leek haar de perfecte stad om zoiets te ontdekken. Ze had wel gehoord dat liefde tijd nodig had, dat het vaak niet zomaar op je pad kwam en dat als je het eenmaal gevonden had, het best moeilijk was het te koesteren. Maar zeventien jaar zonder is lang dus ze had besloten het zelf te gaan vinden, ze ging niet wachten tot het op haar pad kwam en als ze het te pakken zou krijgen zou ze het niet meer laten gaan, dat was het plan. Om de liefde de tijd te geven aan haar gewend te raken had ze besloten een jaar te gaan.

Een jaar is lang als je nog maar zeventien jaren leeft. Zeker wanneer je een jaar van je korte leven wijd aan het zoeken van iets onvindbaars. Althans, dat was haar conclusie. Ontkennen kan ze het niet; er was muziek, er was wijn, kaarslicht, magische avonden op de Eiffeltoren en er waren jongens, mannen, er was seks. Alles wat de stad haar had beloofd. Toch kwam ze onvoldaan terug; zonder dat waar ze naar opzoek was geweest.

Gek was wel dat ze tijdens haar reis en haar verblijf in de stad die mensen graag 'de stad van de liefde' willen noemen een heleboel lotgenoten tegen was gekomen. Ironisch gezien waren dit niet alleen huilerige vrouwen maar ook mannen. Sommige zo hopeloos op zoek naar liefde dat ze niet wilde stoppen met het naaien van duizenden vrouwen tot ze die ene hadden gevonden waarmee ze hun hele leven wilde delen. Helaas, geen van de mannen die Thera ontmoette in Parijs had zijn zoektocht al kunnen beëindigen, geen van hen had de liefde van die ene vrouw gevonden. Het koste Thera een jaar om erachter te komen dat de liefde niet bestaat, hoe graag we dat ook willen. En dat iedereen die dat wel wilt geloven naïef is en waarschijnlijk al miljoenen bedpartners verder, fucking themselves into the imagination of love.

Kus op je lippen. Kus in je hals. Kus op je schouder. Kus op je borst. Kus op je buik. Kus in je zij. Kus onder je navel.. Gister was goed, fijn, vertrouwd. Verkeerd, dom en ondoordacht. Maar ik kan je slecht weerstaan, ook al zou ik dat wel moeten.

Succes vandaag, trouwens.

Hunny, you have got to make up your mind.

Want ik ga dus echt niet weer van cold naar hot om dan vervolgens weer lekker eenzaam in de ijzige kou te staan. Dus, besluit wat je wilt en wat je van mij verwacht dan kunnen we verder. Maar niet steeds terugkomen op wat je me verteld.

"Je kunt niet zeggen wat je zei, en dan ineens 'dat zei ik niet'"

Ik hoop dat je gelukkig word, ik hoop dat jij je niet vergist.

Lief, liefje.. Ik snap niet waarom jou dit gebeurd en ik snap niet waarom ik zo graag wil dat het goed komt tussen ons. Je hebt jezelf nog steeds niet bewezen, en hoewel ik in eerste instantie ook niet dacht dat het nodig was begin ik nu steeds maar te twijfelen aan jou. Aan mij. Ons.

Je kan zeggen wat je wilt maar als er iemand goed is in het sturen van mixed signals ben jij het wel. A zeggen, B doen. Je verklaarde mij meerdere keren voor gek. Ben blij dat je er nu zelf ook achter bent dat er echt wel meer achter die vriendschap zit dan jij oorspronkelijk beweerde. En dat jij iets stoms hebt gedaan en vervolgens bijna vader was van een kind dat je dan gemaakt had met een meisje dat haar chihauha overal mee naar toe neemt is heftig, maar je eigen schuld. Ze heeft het zelf al opgelost en je word geen vader.

Je mag best ruimte hoor, als je dat wilt. Prima maar waarom laat je het dan niet ff weten ipv die ondoordachte acties die mij vervolgens weer onzeker maken. Maar trouwens, zeg nou eerlijk, is het niet gewoon een soort van 'goodbye' als ik je nu die ruimte geef? Ik gun het je, maar het betekend wel het einde van dat wat wij hadden kunnen worden.

Waarom wil je eigenlijk ruimte!? Je verteld me seconden geleden nog dat je met mij de laatste tijd zoveel besproken hebt?

Lieverd, hier heb ik niet om gevraagt. Ik wilde een beetje gezelligheid en lekker met je lachen. Geen eindeloze argumenten over niets, geen relatie, geen drama, geen gezeik. Gewoon jij en ik, samen, stiekem, spannend, lief.. Wat is daarmee gebeurd? Nou?

Dat je niet tegen me zegt dat je me leuk vind, betekend niet dat het niet waar is. En dat je me niet verteld dat je graag bij me bent, betekend niet dat het niet zo is. Maar lief, waarom dan nu al die vragen zonder antwoord? Ik wil ze van je lippen kussen maar je geeft me niet eens de kans ons te bewijzen. We kunnen het prima samen, dat is toch tot zover prima en goed gegaan?

Auw. Echt, jezus.

Wist niet dat het zo'n pijn zou doen. Wist niet dat jij dat nog zou kunnen. Weetjewat? Veel plezier in waar je ook gaat en ik hoop dat je eens flink hard genaaid word door een ander. Dat je inziet dat het echt geen kwaad kan om een beetje tijd te investeren in mensen die echt om je geven. Snap nu wel dat je jezelf inderdaad altijd op eerste plaats zet. Jammer dat je daarbij dan ook direct de hele wereld om je heen vergeet. Je bent écht een klootzak. En dan kan je verstoppen achter duizenden excuses, en zeggen dat je het zwaar hebt en niet slaapt en met niemand ooit kan praten. Ik heb er alles aan gedaan er voor je te zijn, je ruimte te geven als dat nodig was en een arm om je heen te slaan als je weer eens moest janken. Had niet gedacht dat je me na alles wat ik jou heb verteld, alles wat jij mij hebt verteld, alsnog zo hard zou naaien. Dat je zonder problemen gewoon boos op mij DURFT te worden als ik je vertel een beetje huiverig te zijn voor teleurstelling. Sorry schat, dat is toch echt je eigen schuld. Had je me maar niet honderden keren moeten laten zitten. Ik heb je duizend kansen gegeven terwijl iedereen me zei het niet te doen maar nu is het echt over. Dat je het lef hebt me zoveel pijn te doen. Ik heb me gegeven aan je. Op elke manier die maar kan. Iets wat ik dus never nooit deed en nu ook never nooit meer zal doen. Klootzak.

En toen was het over?

Kom met me praten, lafaard.

Met een glimlach op mijn gezicht en kriebels in mijn buik denk ik terug aan hoe wij samen konden lachen. Hoe alles altijd fluisterend moest, hoe we op ons tenen liepen. Stiekem tegelijk naar de wc, zodat we even konden zoenen. Of elkaar 'per ongeluk' ontmoeten op feestje waar we beide eigenlijk niet hoorde te zijn. Die nachten dat we zenuwachtig luisterde of er niet iemand in de buurt was om ons te betrappen en hoe jij seconden later schaterlachte als ik je naïef vertelde hoe de wereld in elkaar zat. Maar altijd lieve kusjes en een gevoel wat niet te beschrijven valt.

Het lijkt zo lang geleden dat wij bijna zorgeloos van elkaar konden genieten. Laten we het niemand vertellen, en laten we doen wat eigenlijk niet hoort. Laten we doen wat we deden, alsjeblieft?

But please come down from that cloud you're sitting on

I don't expect you to admit that you were wrong

I just want to know how you've been

It don't make me feel bad that we're still friends

Mulling it all over in my head

I hope that you see through your picket

I hope that you see through your big yard and white picket fence

To make amends

And still be friends, still be my friend

-

Mr. Pitiful - Matt Costa

Hé jij!

Je maakt me blij.

Waarom wil je wat het beste voor mij is?

Ik maak die keuze zelf wel.

Ik kies jou

Je bent een beest. Maar wel een lieve!

Als een tijgertje dat een vlinder vangt.

Ja, zo ben jij.

Hihi

Denk je eindelijk een leuke, lieve, sexy jongen aan de haak te hebben geslagen, ééntje die wel z'n best doet voor je. Moet hij je iets heel belangrijks vertellen..

DRAMA!

Heerlijk, hoe de tijd wonden kan helen.

En hoe de lente nieuwe vlinders met zich meebrengt.

...

That's it, I quit, I'm moving on.

Maar het voelt niet goed. Ik wil weten wat je vindt, denkt, voelt, wilt..

'We zien we hoe het loopt..'

Juist ja.

'Ik ga laten zien dat ik echt van je hou.'

'Ik heb nu al spijt, je betekend teveel voor me om je zo te verliezen aan mijn domme acties.'

'Ik ga vanaf nu beter m'n best doen, sowieso zorg ik dat ik je 1x per maand zie.'

Gast, geloof je het zelf? Ik niet meer namelijk.

'Wat is er zo dringend dat je me moet spreken?', vroeg je. Ik schrok, ik had me hier op voorbereid en nu belde je op een onverwacht moment.

Cause after all, you are my wonderwall.

Ik wil van alles aan je vragen..

..maar ik durf niet.

"By now you should have somehow

realized what you gotta do.

I don't believe that anybody

feels the way i do about you now.. "

Oasis - Wonderwall

Vraag me af waar dat allemaal gebleven is.

Jij doet beloftes alsof het niets betekend.