Je leeft in een soort van fantasiewereld. Dat weet ik ook wel.. Ik weet wel dat je tegen iedereen zegt dat het goed met je gaat, dat je blij bent, gelukkig, gezond.. Ik weet wel dat je je beter voordoet dan je eigenlijk bent. Ik weet wel dat er misschien maar 3 mensen zijn die alles over je weten. Ja, dat weet ik ook wel. Ik weet ook dat je zelf nog wel het hardste wilt geloven dat jouw kleine leugentjes waarheid zijn. Dat je blij zou zijn, gelukkig, gezond. En daarom.. Tjah.. Je eigen woorden maar? 'Misschien dat ik je daarom soms een beetje ontwijk.. Omdat jij echt altijd alles van mij weet..'

Het is goed lieverd.

Oké, ik heb wel zin om weer lekker tegen je aan te liggen. Maar niemand zeggen hoor.. Sssshttt...

Zoveel woorden gezegd, zoveel daden gedaan.

EINDE

Ze stond alleen, haar voeten in het zand begraven, het water tot haar enkels. Ze vroeg zich af waar het allemaal fout was gegaan. De wind blies haar haren in de war en ze bibberde even, haar hoofd overdacht de zomer en de avonturen die ze had beleefd. Zo stond ze even, in gedachten weggezonken. Tot ze twee armen om haar heen voelde, ze draaide zich om, kuste zijn zachte lippen, glimlachte en kuste hem opnieuw. Hij streek haar haren achter haar oor en trok haar mee terug het strand op. Ze genoot van de warmte van het kampvuur en legde haar hoofd op zijn schouder. De laatste akkoorden werden aan geslagen en het hysterische gelach en de flirterige klanken van het gitaarspel doofde langzaam tot een oorverdovende stilte. Ze wisten het allemaal; de zomer was vertrokken, niemand zei een woord.

what happened to the fun we used to make kids? we're growing into grown ups.

Woorden misplaatst. Jij - ik. :(

Aaaahaha, shit! Ik ben echt heel bang dat ik per ongeluk verkeerde opmerkingen heb gemaakt waar je chick naast stond.. Oh oh! Ik weet het niet en moet er stiekem wel om lachen. Als ze het wel was had ze zich best wel even mogen voorstellen, ik kan het toch niet helpen dat ik je relatie uitlachte waar je vriendinnetje wellicht naast stond.. God oh god, haha!

Oké, telefoongesprek was niet de opluchting die ik hoopte dat het geven zou. Ik weet niet lief, als jij die twee en een halve week niet aan me gedacht heb weet ik niet waarvoor ik nog zou proberen contact met je te houden. En ik snap dat het lijkt alsof ik jou de schuld geef van alles maar dat komt omdat ik altijd wel wilde maar jij niet. En ik weet niet, maar na hoeveel jij voor mij betekende en na de manier waarop ik van jou gehouden heb kan ik niet meer 'gewoon' met je scharrelen. Je weet dat ik ook geen relatie oid hoef maar echt elkaar 1x in de drie maanden zien, een biertje te drinken dat sowieso uitloopt op meer, om vervolgens weer drie maanden radiostilte te hebben kan ik niet met jou. Ik ben geen prinsesje, ik hoef je niet elke week te zien en elke dag te spreken, maar van jou wil ik merken dat je ook van mij houd of me in ieder geval graag ziet en ik denk niet dat die er nog inzit. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb echt niet op je zitten wachten en een aantal weken een prima tijd gehad met iemand anders. Sterker nog; toen wist ik weer even hoe het was als iemand je echt leuk vind. Maar met die gast was het toch anders dan met jou, misschien omdat het bij jou gewoon langer duurde, misschien omdat ik van jou wel echt ben gaan houden op één of andere manier. Vind het verschrikkelijk het toe te moeten geven maar jij bent toch m'n eerste in praktisch alles geweest en ik heb me een hele poos echt goed gevoeld door jou. Het liefste zou ik dat ook gewoon weer terug willen, gewoon lekker bellen als ik je wat wilde vertellen en andersom. Maar zoals jij je bezwaard voelt een smsje te openen voel ik me bezwaard er eentje te sturen omdat ik het gevoel heb je alleen maar lastig te vallen ermee. Terwijl ik me het 'beloof me alsjeblieft dat wanneer je ook maar de neiging hebt me te smsen je het dan ook doet'-smsje van jou me nog goed kan herinneren. Het voelt toch alsof je alleen maar 'het goed wilde maken' omdat het voor jou misschien ook gek is me niet meer te spreken, maar niet omdat je me echt mist of me echt graag wilt zien. De manier waarop jij mij wilt zien en wilt spreken lijkt meer voort te komen uit gewoonte dan uit mij daadwerkelijk willen zien omdat je het leuk vind met mij. Ja najah, misschien mis ik dat vertrouwde gewoon ook wel. Ik weet het ook niet. Hoop in ieder geval dat je wel snel tijd hebt voor een biertje want ik vind het wel weer tijd worden. :)

Godver de godver de godver! Ik heb je gewoon helemaal niet gemist sinds die date, hooguit me afgevraagd waarom je niets liet horen. Maar kanker wat voel ik me nu kut. Ik weiger een traan om jou te laten maar het komt dicht in de buurt. Dan spreek ik je weer en ik hoopte zo dat het zou opluchten, dat ik al m'n frustraties eruit kon gooien en jou eens lekker in de war kon maken, maar ik kan het niet. Ben bang dingen te zeggen die jou pijn doen en wil het tussen ons niet verpesten. Maar wat nu je bedoeling is..? Verdomme ik ben zo in de war nu weer. Ik ben eigenlijk zo klaar met jou maar kan je gewoon niet helemaal los laten, vind het gewoon zonde. Ik wil je nu gewoon weer zien en ik wil bij je zijn en ik wil horen dat je van me houd. Kankerzooi.

En dan droom ik vannacht zo verschrikkelijk goed over ons, dat ik haast niet meer boos op je durf te worden vanmiddag; bang dat ik me vergis. Maar het is niet zo, je moet geen spelletjes met me spelen. Dus als ik je vanmiddag eindelijk eens even aan de telefoon heb voor langer dan 3 minuten, dan zul je het weten ook. Ik ben er klaar mee, 'lief'. Je ne t'aime plus.

Ik heb zo'n zin om kwaad op je te worden; echt woest. Zin om jou en al je acties hardop uit te lachen en je te vertellen dat ik seks met een neger heb gehad en dat het veel lekkerder was dan met jou.

- Maar dan moet je wel je telefoon opnemen..

Waar doe ik het eigenlijk voor?

Je bent geen tijjjjjjjjger, maar een bitch zonder pik.

Ha-ha, ja je bent een lafaard.

Zo heerlijklekker jou eventjes te spreken; horen dat het best oké gaat met je. Drie minuutjes is weinig though, en ik wil je dit weekend gewoon zien want volgend weekend heb ik al een feestje gepland en dat ga ik niet voor je afzeggen. Plus dat je moet weten dat ik niet op je ga wachten dus dat je beter maar een beetje je best gaat doen. Zal ik je anders helpen verhuizen dit weekend?